OSMANLI MİMARİSİ

Anadolu’da «Beylik» Dönemi’ndeki yapı yapma etkinlikleri Erken Osmanlı Mimarisi olarak tanımlanan mimariyi oluşturmuştur. Bu mimariye tipik olan İznik ve Bursa türü cami ve «zaviye»dir (derviş manastırı). Bu tür yapılara giderek artan büyüklük ve önemlerde inşa edilen medrese ve hamamlar eşlik etmiştir. İznik’te ve Bursa’da görülen cami tipi, çok-sütunlu nefli mekanın redd edildiği merkezi planlı caminin geliştiğini gösterir.
 Bir kübik mekan üzerinde yarım kubbeli, revaklı (sütunlu giriş – portiko) ve (tuğla veya taşla inşa edilen) ince minareli Osmanlı camisinin temel modeli olmuştur. Bu model, Anadolu’daki Osmanlı Dönemi boyunca, kubbenin, Aya Sofya’nın kubbesi ile yarışarak büyümesi ve vurgulanması ile sürmüştür. Yine bu model, 18.yüzyıl Avrupa Barok Mimarisi’nin biçimdeki akıcılığına uyarlanmıştır. (T.Goodwin) Osmanlı Mimarisi’nde 3 dönem tanımlanmaktadır:
 - Erken Dönem: 13.yüzyıl-15.yüzyıl ortaları (Beylik’ten Sultanlığa) 
 - Klasik Dönem: İstanbul’un alınması 1453-16.yüzyıl ortaları
 - Klasik Dönem Sonrası: 16.yüzyıl sonlarından itibaren (İmparatorluğun gerilemesi süresinde)


Ana biçim “kübik mekan üstünde yarım kubbe” ile bir minare ve revak (sütunlu giriş) içerir. Kargir olan inşaatta duvarlar moloz taşla örülmüş ve kesme taşla kaplanmıştır. Minare çok renkli çinilerle bezenmiştir.

Klasik Dönem: 
İstanbul’un alınması 1453 - 16.yüzyıl ortaları Klasik Dönem’in İstanbul’un alınması ile başladığı düşünülür. Ancak bu dönemin kökleri, Osmanlı stilinde ilk eser olduğu düşünülen Edirne’deki Üç Şerefeli Cami’de (Muradiye Camisi) bulunmaktadır (1447). İstanbul’un alınması anısına inşa edilen İstanbul’daki Fatih Camisi (1463) Üç Şerefeli Cami’nin özelliklerini taşımaktadır.


Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Avrupa’da Gotik, Rönesans ve Barok Mimarileri

RUSYA KONSTRÜKTİVİZM VE ALMANYA DA BAUHAUS

MİMARİDE ORANTI VE ÖLÇEK